เที่ยวละไม(ล์)

 

.. สวัสดีจ้า..  ห่างหายวงการ spaces.msn.com ไปนาน เพราะอุปสรรคหลาย ๆ ประการ ไม่ว่าจะเป็นเวลาอันน้อยนิดที่เจียดจากการนอนมานั้นไม่เพียงพอต่อการอัพสเปส แต่พอสำหรับการกิน (^o^) อีกทั้งเรื่องแย่งกันใช้คอมฯ เลยมีการตกลงเรื่องการใช้คอมฯ ใช้เนตในห้องกันได้และลงตัวแล้วววว…

 

มาเริ่มที่โปรเจคที่สมควรทำมาตั้งนานแล้วดีกว่า ..คือเรื่อง "เที่ยว" ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่า .. เป็นเพราะเบื้องบนท่านสั่งมาให้ทุกคนมาบรรจบพบกันเรื่องราวจึงเกิดขึ้น.. ในแนวคิดที่แตกต่าง การเที่ยวด้วยกันครั้งนี้แต่ละคนย่อมจะมีมุมมองที่ต่างกันออกไป.. และต่อไปนี้เป็นมุมมองของเด็กตัวกระจ้อยร่อยคนหนึ่งในคณะเที่ยวละไม(ล์)นี้ ..

 

.. อันที่จริงเราได้ชื่นชมกับธรรมชาติและย้อนรอยประวัติศาสตร์เมืองเหนือกันอยู่ 3-4 วัน เริ่มกันที่ สวนพฤกษศาสตร์สิริกิต และพระตำหนักดาราภิรมย์ อ.แม่ริม ตามมาด้วย ดอยอ่างขาง อ.ฝาง ในวันที่สอง ทั้งสองวันนี้เรายังวนเวียนอยู่ที่เชียงใหม่ ส่วนวันที่สามนั้นเรากระโดดไปที่ดอยขุนตาน ดอยกั้นอาณาเขต จ.ลำพูนกับลำปาง.. 

 

 

มามะ.. มารู้จักคณะเที่ยวละไม(ล์)กันก่อน..

 

 

บุคคลแรก.. มิสเตอร์ไอ่อ๊อฟสามสิบหก (คาดว่าตัวเลขสามสิบหกนี่ คือ อายุเจ้าตัวนั่นแหละหนา).. มิสเตอร์ไอ่อ๊อฟสามสิบหกนั้นมันยาวไป (ขี้เกียจพิมพ์) ขอเรียกสั้น ๆ ว่า มิสเตอร์ไอ่อ๊อฟก็แล้วกัน..

 

 

 

เห็นหน้าตากันแล้วอาจจะตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเป็นปลาดุกหรือเป็นลิงดี .. แต่เขาคือ ผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่บรรดาผู้คนในคณะเที่ยวละไม(ล์)ต่างก็ห่วงใย ต่างพุ่งคำถามไปยังมนุษย์นาม มิสเตอร์ไอ่อ๊อฟสามสิบหกว่า จะขึ้นไหวไหม? เนื่องจากอาการแทรกซ้อนจากโรคประสาทแกมอ๋อหราเอ๋อเหรอของเจ้าตัว เป็นอย่างนี้แล้วจะไม่สร้างความเป็นห่วงให้กับผู้ร่วมทางได้อย่างไร แต่ท้ายที่สุดก็เห็นเดินขึ้นดอยลิ่ว ๆ .. ช่างกล้าเดินท้าทายอายุตัวเสียนี่กระไร..

 

 

มิสปียาด้า

 

 

 

 

 ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ แต่ในตัวแฝงไปด้วยพลังเวทย์อันมหาศาล จนได้รับขนานนามจากท่านพี่ชายว่า "โอ้ แม่นาง" (พี่น้องไปคุยกันเองนะ ชื่อนี้หนูไม่เกี่ยว อิอิ).. เวทย์มนต์ของเธอมิเคยเสื่อมคลายและยังสร้างความตกตะลึงให้กับมิสเตอร์ไอ่อ๊อฟ จนเรียก "แม่นางปียาด้า" แทนนามของเธอจนติดปาก .. เธอสามารถร่ายมนต์สะกดให้ผู้คนหลงใหลได้อย่างไรนั้นติดตามอ่านกันเองนะจ๊ะ อิอิ..

 

 

มิสเตอร์เปานิล

 

 

 

 

 ชายผิวเข้มตาคม ที่ออกมายอมรับว่า ตนเองนั้นไม่ใช่มนุษย์ หากแต่เป็นปิศาจ (ยังไงวะ?) เอาเป็นว่า ให้เป็นปิศาจนักจัดก็แล้วกัน..  ถ้าใครมาด้วยกันครั้งนี้ก็จะเห็นอาการจัดโน้นแจงนี่ของมิสเตอร์เปานิล ยิ่งเข้าขากับนักก่อบุคคลที่จะกล่าวถึงต่อไปแล้ว ผู้ได้พบเห็นจะมีอาการน้ำตาไหลน้อย ๆ เพราะมีเหตุให้ต้องกลั้นอาการก๊าก.. อ่ะแนะ ๆ อยากรู้ล่ะสิว่าน่าก๊ากตรงไหน.. แต่ที่แน่ ๆ เวลานอนปิศาจตนนี้คงจะสงเสียงคำรามขู่คนนอกเต้นท์ว่า "ครอก ๆ แจ๊บ ๆ ๆ" ล่ะเออ

 

 

มิสเตอร์ไอ่ต๊อกบ้า (ไม่ได้ว่านะ แต่ชื่อนี่คิดได้ไง)

 

 

 

 

 หนุ่มตัวป้อม นิ้วกลม ผู้น่ารัก.. เขานักก่อดังที่กล่าวไว้ข้างต้น หนุ่มนักก่อคนนี้มีอะไรพิเศษมากกว่ารูปร่างอันกลมป้อมนะจะบอกให้ .. เขาเป็นนักก่อตัวยงเชียวล่ะ เต้นท์ที่ใช้เป็นที่ขดตัวนอนของคณะเที่ยวละไม(ล์)นั้นเกิดจากการก่อร่างของเขาทั้งหมด นอกจากนี้เขายังก่อสิ่งอื่น ๆ จนเป็นที่ประทับใจไม่รู้ลืมแก่หมู่คณะด้วยนา..  เอะ! ได้ยินแว่ว ๆ .. ว่าเสียงที่เขาก่อเวลานอนดัง "กรอดดดดดดดดด กรอดดดดดดดด" นะ อิอิ..

 

และคนสุดท้าย มิสนิทิวา..

 

 

 

คนนี้ไม่ขอกล่าวถึงแต่อย่างใดเพราะมันเป็นคนเขียนเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า .. แหม.. คนนี้มันต้องดีเพียบพร้อมที่สุดสิเนอะ หุหุหุ…

 

 

 

เอาล่ะพร้อมกันแล้ว…….

 

 

 

ค่อยว่ากันทีหลังนะจ๊ะ..  ^ ^

TO BE CONTINUED 😉

---

หมายเหตุ

 

นามคณะเที่ยวละไม(ล์) เป็นนามสมมุติขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่ใช่นามจริงแต่อย่างใด ผู้อ่านโปรดพิจารณาในขณะอ่าน.. (เออ เพิ่งมาเตือนตอนอ่านจบแล้วนี่ล่ะนะ อิอิ)